(Opis z 1 czerwca 1997)
W Internecie (strona http://www.amw.net.pl/hedit) jest dostępny kolejny polski edytor HTML - Hedit 1.1 (beta 1), którego autorami są Sławomir Andryk i Witold Ciżmowski.
Jest to program napisany w MS Visual C++ i przeznaczony dla środowiska Windows 95. Jest oferowany za darmo i cieszy się dość sporą popularnością wśród polskich użytkowników, preferujących tekstowe edytory dokumentów internetowych.
Hedit oferuje podstawowe narzędzi do edycji dokumentu. Jest dość przejrzyście zorganizowany, prezentując tradycyjny interfejs, typowy dla "starszej" szkoły edytorów ("nowa" szkoła posługuje się wbudowanym panelem zarządzającym plikami). Oprócz menu głównego zawiera cztery paski narzędziowe - pasek standardowy z poleceniami ogólnymi, pasek z poleceniami formatującymi tekst, pasek formularzy i, ostatni, pasek z barwami (imiennymi) i kilkoma znakami specjalnymi. W katalogu głównym programu znajduje się edytowalny plik poleceniaHTML.dat, w którym są zdefiniowane paski narzędziowe.
Stosunkowo ubogie są opcje konfigurujące, gdyż pozwalają na razie wybrać domyślne kolorowanie tagów (poleceń języka) oraz przeglądarkę WWW do testowania dokumentu. Dobrze się jednak stało, że autorzy zaimplementowali kolorowanie w pierwszej kolejności, gdyż, jak się okazuje, jest to opcja wymagana przez wielu użytkowników. Posiadacze słabszych komputerów muszą się jednak uzbroić w cierpliwość, gdyż wczytanie długiego dokumentu, przy zaznaczonej opcji kolorowania, trwa dość długo. Okienko z opcjami zawiera także szereg dalszych elementów, których jednak nie wprowadzono jeszcze w wersji beta 1 - heksadecymalne (szesnastkowe) zapisywanie barw, domyślne położenie biblioteki rysunków i wymuszanie małych nazw plików i katalogów. Bardzo brakuje możliwości zdefiniowania czcionki ekranowej, gdyż zazwyczaj stosuje się zgodny z Polską Normą standard kodowania ISO-8859-2 i wielu autorów pisze bezpośrednio w tym standardzie, z użyciem czcionki i klawiatury ISO. Obecnie trzeba się pogodzić z "krzakami" na ekranie, chyba że autor dokumentu świadomie wybiera standard Windows-1250.
Edytor zawiera zresztą możliwość automatycznego wprowadzenie deklaracji strony kodowej, co uzyskujemy za pomocą edytora META. Szkielet strony budujemy za pomocą trzech poleceń: nagłówek dokumentu, ciało dokumentu i META definicje. Byłoby jednak dobrze zorganizować wspólny interfejs, w którym zostałyby zdefiniowane wszystkie niezbędne elementy szkieletowe, tym bardziej, że na razie edytor nie dysponuje możliwością użycia choćby podstawowego szablonu.
Z narzędzi "organizacyjnych" warto wskazać na możliwość usuwania z ekranu i przywoływania paska standardowego i belki statusu, funkcję drag&drop w trakcie edycji dokumentu, porady dnia przy starcie, jednopoziomowe cofanie operacji, przechodzenie między dokumentami za pomocą wygodnego skrótu Ctrl-Tab, kasowanie wyrazów za pomocą Ctrl-BackSpace (wstecz) lub Ctrl-Del (do przodu), zapisywanie w formacie UNIX. Edytor zawiera kilka specyficznych skrótów klawiszowych, ale nie są one udokumentowane w menu, a jedynie w jednym z plików tekstowych - Ctrl-l dla odsyłaczy, Ctrl-w dla testu w przeglądarce czy skróty dla podstawowych atrybutów tekstu. zaznaczony tekst można objąć parzystym tagiem, ale gdy wstawiamy "pusty" znacznik, kursor ustawia się na zewnątrz, a zatem jest konieczne wstawienie go do środka.
Kilka okienek dialogowych pozwala zdefiniować niektóre elementy dokumentu:
Okienko dialogowe odsyłaczy, które pozwala określić wszystkie niezbędne składniki połączenia, choć zmusza do wpisywania adresu ręcznie, nie pozwalając go np. wybrać na dysku.
Okienko dialogowe dla grafik, które zawiera opcję szukania na dysku i rozpoznaje fizyczne parametry rysunku.
Okienko dla linii poziomej, zawierające rozszerzenie Internet Explorera (kolor linii).
Okienko czcionki, umożliwiające wstawienie konkretnej czcionki (font face).
Mianem edytorów autorzy określili okienka dialogowe dla komentarzy i wykazów. Pierwsze umożliwia wstawienie treści, natomiast drugie definiuje szkielet wykazu, pozostawiając wstawienie treści już bezpośrednio do dokumentu. Edytorem jest także, w innym miejscu, okienko dla adresu poczty elektronicznej.
Z kolei kreatorami zostały nazwane okienka dialogowe, które pozwalają wstawić szkielety poleceń dla ramek i tabel.
Zdecydowanie najlepiej jest zbudowane narzędzie do tworzenia formularzy, obsługiwane przez osobny pasek narzędziowy. Co ciekawe, funkcji tych nie zawiera menu główne, co zresztą powtarza się też w przypadku testowania strony w przeglądarce.
Generalnie, podział na kreatory, edytory i pozostałe polecenia posługujące się okienkami dialogowymi, nie wydaje się do końca konsekwentny i konieczne będzie chyba przemyślenie nazewnictwa w menu programu. Nie zmienia to oczywiście faktu, że wszystkie polecenia, wstawiane za pośrednictwem okienek dialogowych, działają skutecznie.
Z innych narzędzi można jeszcze wymienić wstawianie obiektów, podgląd wydruku i drukowanie, także w kolorze.
Edytor jest oczywiście stale rozwijany i zapewne doczeka się znaczących ulepszeń. Obecny poziom, w każdym razie, w zupełności wystarcza do zbudowania strony, aczkolwiek konieczna jest niezła znajomość języka HTML, aby dobrze rozumieć sens wstawianych poleceń. Na pewno edytor ustępuje funkcjonalnością konkurencyjnemu Pajączkowi, aczkolwiek jego przewagą jest fakt, że akceptuje długie nazwy plików (Pajączek jest 16-bitowy) i jest udostępniany za darmo.